Hayal Kurmak Özgürlüktür
Tuncay Dersinlioğlu
İnsanların tahammül sınırlarının daraldığı bir dünyada yaşıyoruz. Dünya yeterince zor bir yerken biz de bu coğrafyada işleri biraz daha zorlaştırmak için elimizden gelen ne varsa yapmaya devam ediyoruz. Siyasetten, savaşlardan, çıkar gruplarından, bürokrasiden, şiddetten, trafikten bıkmışken, beraber yaşadığımız küçücük alanlarda da birbirimizi yalnızca sevemiyor, hep eleştiriyoruz. Birimiz bir hayal kurmaya görsün hemen onu olumsuzlamaya hevesini kırmaya, “o işler öyle olmuyor”lara başlayıveriyoruz. Zaman zaman ben de yapıyorum bunu sanırım. Kişisel yılgınlıklarımı, mutsuz tecrübelerimi fazla önemsiyor, bu dünyanın kötü bir yer olduğuna inandırıyorum kendimi.
Bu dünya çok güzel ama maalesef biz o kadar iyi değiliz. Birçoğumuz mutluluğun yolunun başkalarının mutsuzluğundan geçtiğine inandırmış kendisini. Halbuki herkesin mutlu olduğu bir dünyada mutlu olmak daha kolaydır. Başkalarının hayallerinin peşinden gittiğini görmenin bizi mutlu ettiği gün dünyaya başka bir pencereden bakmaya başlayabiliriz. Çaba gösteren, hayal kuran, üreten bir insan hayatın her şeye rağmen devam edeceğine dair çok güçlü bir kanıt değildir de nedir? Hepimiz hayatımıza bir anlam katmaya çalışıyoruz. Üretmek ve bir iz bırakmak istiyoruz. Yolumuzu arıyoruz. Kuşkusuz zaman zaman yoruluyor vazgeçiyoruz ama gün sonunda umut etmeye ve hayal kurmaya devam etmeliyiz.
Uzun yıllar önce kendime bir yol, bir çıkış aradığım zamanlarda fotoğrafla tanışmıştım. Başlarda yalnızca deklanşöre basmak ve dünyayı vizörden izlemek bile bana tarif edemediğim bir mutluluk verdi. Sonraları, insanlarla iletişim kurmanın bir yolu ve dahası yaşamın bir parçası olduğumu hissettirir oldu. Aslında benim için sinemaya giden bir basamaktan ibaret olan fotoğraf, bir süre sonra hayatımın merkezine oturmuş, peşinden koştuğum bir hayal halini almıştı.
Ne mutlu bana ki hala hayalimi yaşıyorum. Yazıyı nereye bağlamak istediğimi biliyor ama biraz acemilikten biraz da yazmaya üşendiğimden bir türlü sonunu getiremiyorum. Demem o ki hayal kurun, ümit edin, mutlu olun.
Bu dünya çok güzel ama maalesef biz o kadar iyi değiliz. Birçoğumuz mutluluğun yolunun başkalarının mutsuzluğundan geçtiğine inandırmış kendisini. Halbuki herkesin mutlu olduğu bir dünyada mutlu olmak daha kolaydır. Başkalarının hayallerinin peşinden gittiğini görmenin bizi mutlu ettiği gün dünyaya başka bir pencereden bakmaya başlayabiliriz. Çaba gösteren, hayal kuran, üreten bir insan hayatın her şeye rağmen devam edeceğine dair çok güçlü bir kanıt değildir de nedir? Hepimiz hayatımıza bir anlam katmaya çalışıyoruz. Üretmek ve bir iz bırakmak istiyoruz. Yolumuzu arıyoruz. Kuşkusuz zaman zaman yoruluyor vazgeçiyoruz ama gün sonunda umut etmeye ve hayal kurmaya devam etmeliyiz.
Uzun yıllar önce kendime bir yol, bir çıkış aradığım zamanlarda fotoğrafla tanışmıştım. Başlarda yalnızca deklanşöre basmak ve dünyayı vizörden izlemek bile bana tarif edemediğim bir mutluluk verdi. Sonraları, insanlarla iletişim kurmanın bir yolu ve dahası yaşamın bir parçası olduğumu hissettirir oldu. Aslında benim için sinemaya giden bir basamaktan ibaret olan fotoğraf, bir süre sonra hayatımın merkezine oturmuş, peşinden koştuğum bir hayal halini almıştı.
Ne mutlu bana ki hala hayalimi yaşıyorum. Yazıyı nereye bağlamak istediğimi biliyor ama biraz acemilikten biraz da yazmaya üşendiğimden bir türlü sonunu getiremiyorum. Demem o ki hayal kurun, ümit edin, mutlu olun.